مروری بر فیزیولوژی ترمیم زخم
عمق زخم در واقع عامل پیش بینی کننده ی ترمیم است . زخم های سطحی که از لایه ی درم نگذشته باشند به واسطه ی روند ساخت مجدد پوست و ساخت مجدد سلول های سطحی(epithelialization ) ترمیم می شوند و حاصل آن بوجود آمدن پوست با همان قابلیت های قبلی است ولی اگر عمق زخم از لایه ی درم رد شده باشد ؛ ترمیم ثانویه اتفاق می افتد که همراه تشکیل بافت اسکار است و قابلیت های یک پوست آسیب ندیده را نخواهد داشت . ترمیم ثانویه بیانگر هرگونه روند ترمیمی است که به واسطه تولید بافت گرانولاسیون ایجاد می شود. بافت گرانوله ارزنی دارد و مثل این است که توپ های کوچکی از بافت همبند را روی هم ریخته باشند . گرانولاسیون نشان دهنده ی مرحله ی فیبروپلازی یا ساخته شدن ماتریکس خارج سلولی است که فضای زخم را پر می کند و در نهایت منجر به بسته شدن آن می شود . محتوای بافت گرانولاسیون که همان ماتریکس خارج سلولی است ترکیبی از گلوکز آمینوگلیکان ها و مواد پروتئینی است . این ماتریکس مقدمه ای بر تولید عروق خونی یا آنژیوژنز است . سپس مرحله ی (coutraetion) یا بسته شدن پیش می آید که طی آن عملکرد بافت همبند مانند نخی که در کیسه را به هم گره می زند ؛ زخم را می بندد .
ادامه دارد
ی ,ترمیم ,بافت ,زخم ,های , و ,لایه ی ,از لایه ,می شود ,ی درم ,بافت گرانولاسیون
درباره این سایت